«Εμείς οι άνδρες, είμαστε οι αιώνιοι ιππότες που αναζητούμε τη λευτεριά, προς την οποία μας καλούν τα ιδανικά μας. Και το λάβαρο κάτω από το οποίο προχωρούμε για να την βρούμε, είναι για μας η αληθινή Γυναίκα.»
Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ, «Το σπίτι και ο κόσμος»
μετ. Ειρήνη Καλκάνη, εκδ. Πάπυρος
Ο Ταγκόρ (1861 – 1941), ένας από τους μεγάλους πατέρες της Ινδίας, αντιμετωπίζει την γνήσια ανδρική φιλία ώς τον πρώτο πυλώνα της ύπαρξής του άνδρα. Το ιδανικό εκείνο που θα οδηγήσει στην λευτεριά του πνεύματος. Είναι αληθινά μοναδικός – και τόσο ανθρώπινος, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει το όλο θέμα, χωρίς μάλιστα να υιοθετεί παιδαγωγική στάση.
Η Μπιμάλα, σύζυγος του Νίκιλ και μια εκ των τριών πρωταγωνιστών του βιβλίου «Το σπίτι και ο κόσμος«, περιγράφει την φιλία του άνδρα της με τον Σαντίπ – που είναι ηγέτης του κινήματος του Σουαντέσι.
Η ενασχόλη του Σαντίπ με τα πολιτικά, απαιτεί μεγάλη οικονομική βοήθεια, την οποία ο Νίκιλ δεν αρνείται να παράσχει. Η Μπιμάλα, παρόλο που δεν γνωρίζει σε βάθος την προσωπικότητα του Σαντίπ, διακρίνει την υποκρισία στην φιλία του. Της κακοφαινόταν που ο Σαντίπ στηριζόταν στα ιδανικά της φιλίας, ώστε να εκμεταλλεύεται το αίσθημα του συζύγου της.
Για την Μπιμάλα και τον Νίκιλ, η ανδρική φιλία οφείλει να είναι διαυγής, ειλικρινής, δίχως σκιές και υποκρισία, στηριζόμενη στην αμοιβαία αγάπη. Ο σύζυγος της προσφέρει τον εαυτό του, θυσιάζει την άνεση του για να συμπαρασταθεί στον φίλο του, δίχως να λογαριάζει (ή να απαιτεί) ανταλλάγματα. Προσφέρει στον φίλο του, γιατί έτσι αντιλαμβάνεται το αίσθημα της φιλίας: ανιδιοτέλεια, συμπαράσταση – ιδανικά τόσο σπάνια σήμερα, όσο και η χρίση μιας σχέσης ως «φιλία».
Αντιλαμβάνεται ο Νίκιλ την εκμετάλλευση που υφίσταται; Σίγουρα… Το μόνο όμως που επιθυμεί, είναι να στηρίξει με όλη την δύναμη της ψυχής του του δύο πυλώνες της ύπαρξης του: την χαρά της ανδρικής φιλίας και την αγάπη του για την αιώνια Γυναίκα.
Την ανδρική φιλία την τιμά, την υπερασπίζεται, την θρέφει, την αναγνωρίζει ώς το μέσο που θα ικανοποιησει την ανδρική του φύση και θα τον οδηγήσει στην πνευματική του ολοκλήρωση. Την αγάπη του για την Γυναίκα, την εκδηλώνει μέσα από την απαίτηση του για την πλήρη, κοινωνική, απελευθέρωση της:
«Εμείς οι δυο θ” ανήκαμε ο ένας στον άλλο πιο ολοκληρωτικά, αν βρισκόμαστε στον έξω κόσμο. (…) Θέλω να έρθεις στην καρδιά του έξω κόσμου και ν” αντικρύσεις την πραγματικότητα. Δεν είσαι πλασμένη μόνο για τις φροντίδες του σπιτιού, ούτε για να ζεις όλη τη ζωή σου μέσα σ” ένα κόσμο που τον ορίζουν σπιτικές συνήθειες και η σκλαβιά της σπιτικής δουλειάς. Αν συναντηθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλο στον πραγματικό κόσμο, τότε μόνο θα είναι η αγάπη μας αληθινή.»
Η υποκρισία του Σαντίπ, που εκμεταλλεύεται την καλοσύνη, το φιλότιμο, την αγάπη του Νίκιλ για το πρόσωπο του, δεν απαντά στην πραγματική έννοια της φιλίας. Η αληθινή φιλία είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ανταλλαγή ιδεών ή μια κουβέντα που αποσκοπεί στην ικανοποίηση των αιτημάτων του ενός. Η φιλία προϋποθέτει έμπρακτο ενδιαφέρον, ειλικρίνεια, ανιδιοτελή προσφορά, πρωτοβουλίες, θυσίες και στήριξη. Όποιος επιλέξει την ιδιοτελή χρήση της, καταστρέφει τον ένα πυλώνα της ύπαρξης του – όσο ισχυρός και αν είναι ο πυλώνας της Γυναίκας.
Τα ζητήματα αυτά, που απασχολούσαν ανθρώπους αιώνες πριν, αναζητούν ακόμη την λύση τους σήμερα. Όσο δεν αναπτύσσεται στην κοινωνική συνείδηση η αμοιβαιότητα, η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός και η ουσία της ανάγκης, τόσο θα αναπτύσσουμε ασταθείς σχέσεις, ασταθείς πολιτισμούς…
Πρώτη δημοσίευση: BOOKLOVER’S BLOG / Books.gr by Eleftheroudakis
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου