Πάνω αριστερά, ένας κέρσορας που αναβοσβήνει και μια λευκή οθόνη. Λέξη άλλη καμία. Ποιές θα μπορούσαν να είναι οι πρώτες λέξεις που θα συντρόφευαν το πρώτο μου κείμενο; Ποιά θεματολογία θα ταίριαζε καλύτερα σε μια τέτοια προσπάθεια;
Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω με βεβαιότητα. Έχω τη γνώμη – και όχι τη γνώση (ακόμη τουλάχιστον) – πως προέχει μια περίοδος προσαρμογής.
Αποφεύγω να βουτήξω αμέσως στα βαθιά. Ενδεχομένως, η ανασφάλεια να κρατά τα σκήπτρα μιας (πρώτης) δικαιολόγησης. Πάντοτε ήθελα να εξερευνώ τα όρια στα οποία πρόκειται να κινηθώ, να ψάξω το καινούριο περιβάλλον, να εγκληματιστώ, να καταλάβω τι συμβαίνει προτού ξεκινήσω να εκτίθεμαι. Γιατί η γραφή, κατά τα μέτρα του συγγραφέα, είναι έκθεση – εαυτού, σκέψεων, ανασφαλειών, φοβιών…
Προσωπικά, αντιμετωπίζω την γραφή ως το μέσο με το οποίο αντιλαμβάνομαι τις καταστάσεις. «Γράφω για να καταλάβω». Ασχολούμαι με ένα θέμα και καθώς το αποτυπώνω στο χαρτί, αρχίζω να το στολίζω, να το εμπλουτίζω, να το αλλάζω, να το σκαλίζω. Η διαδικασία αυτή γεννά νέες σκέψεις, νέα συμπεράσματα, νέες οπτικές, που πριν δεν μπορούσες να διακρίνεις. Και έτσι, καθώς οι σκέψεις και οι ιδέες απλώνουν, αντιλαμβάνεσαι καλύτερα αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι.
Πώς όμως βεβαιώνεσαι οτι αυτό που γράφεις θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη; Ποιός εγγυάται την προκαταβολική αποδοχή των γραπτών;
Δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση, δεν παρέχεται καμία προκαταβολική εγγύηση. Μοναδικός κριτής ο ίδιος εαυτός του συγγραφέα. Αυτός αποφασίζει το τι αξίζει να μείνει, το τι πρέπει να σβηστεί. Η υπόθεση «συγγραφή» είναι καθαρά μια προσωπική υπόθεση, τόσο προσωπική που τείνει να χαρακτηριστεί και εγωιστική.
Ίσως κάποιος αναγνώστης να απογοητευτεί από την άποψη αυτή και να απορρίψει έναν συγγραφέα. Προτού προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, θα τον προέτρεπα να διακρίνει το κίνητρο του συγγραφέα. Ο εγωισμός των γραπτών του, δεν έχει να κάνει με την επιβολή απόψεων ή σκέψεων… Το γράψιμο είναι μια υποκειμενική υπόθεση, που αναπόφευκτα αναφέρεται σε μια υποκειμενική οπτική.
Σε αυτόν τον χώρο, συναντιόμαστε όταν νιώσουμε την ανάγκη να μοιραστούμε το κίνητρο εκείνο που μας οδηγεί στο πληκτρολόγιο όλες τις ώρες της ημέρας, το κίνητρο εκείνο που μας ωθεί γλυκά σε έναν κόσμο πέρα από την καθημερινότητα και τις διακυμάνσεις της. Η αγάπη για το βιβλίο, παραμένει αγνή, δίχως δόλο ή σκοπιμότητες.
Ίσως να πρόκειται για την μοναδική αγάπη που δεν σε κάνει να νιώθεις μοναξιά.
Πρώτη δημοσίευση: BOOKLOVER’S BLOG / Books.gr by Eleftheroudakis
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου