Ο Τόμας Έντουαρτ Λώρενς, γνωστός κατά κόσμον και ως «Λώρενς της Αραβίας», αποτέλεσε και αποτελεί, κατά έναν ανεξήγητο λόγο, πόλο έλξης για εμένα. Δεν γνωρίζω αν η ηρωική δράση του ή ο φιλοσοφικός του χαρακτήρας με παρακινούν ώστε να τον αναζητώ σε κάθε συγγραφικό πόνημα που ασχολείται με το έργο του. Περισσότερο από όλα, νομίζω πως έχει να κάνει με την προσέγγιση της, προσωπικά, ακραία γοητευτικής, αραβικής κουλτούρας και τον επιβλητικό, απέραντο περιβάλλοντα χώρο, την Μέση Ανατολή.
Ορμώμενος από τα ίδια συναισθήματα, ο συγγραφέας, ιστορικός, μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων Λισαβόνας Πορτογαλίας και διακεκριμένος σε ελληνικά και διεθνή φόρα κ. Toni Breidel Χατζηδημητρίου, επιχειρεί μια προσέγγιση των βιωμάτων του Λώρενς, αναφερόμενος παράλληλα και στις πολεμικές επιχειρήσεις πριν και μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Για όσους έχουν ήδη διαβάσει το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Λώρενς «Οι Επτά Στύλοι της Σοφίας» (προγενέστερη αναφορά εδώ), θα βρουν ένα κοινό τόπο στο σύγγραμμα του κ. Χατζηδημητρίου, καθώς το βιβλίο αναπτύσσεται πάνω στην χρονική ροή του μυθιστορήματος και την πρωταγωνιστική μορφή του Λώρενς. Ο συγγραφέας προχωρά βαθύτερα μέσα στο έργο, συνδυάζοντας τις πληροφορίες του Λώρενς με αυτές των γεγονότων που συνέβησαν την ίδια χρονική περίοδο και εντός της εκτενούς περιοχής όπου διαδραματίστηκε ο Α” Παγκόσμιος Πόλεμος.
Ξετυλίγεται ένα άκρως ενδιαφέρον κουβάρι, που οριοθετεί το πλαίσιο μέσω του οποίου ασκήθηκε σκληρή διπλωματία, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και πολεμική βία από τις νικήτριες δυνάμεις του Α” Π.Π. (Αγγλία, Γαλλία), ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα τους. Οι καταπιεσμένοι από την Οθωμανική αυτοκρατορία λαοί της Μέσης Ανατολής, έλαβαν εγγυήσεις από τους Βρετανούς και τους Γάλλους για την παραχώρηση εδαφών και την δημιουργία πατρίδας, στην περίπτωση που συνέδραμαν στο πλευρό των εγγυητών, έναντι της Τουρκίας και της συμμάχου της Γερμανίας. Οι Άραβες, που οργανώθηκαν από τον Λώρενς και πολέμησαν στο πλευρό του, βοήθησαν ώστε να διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες που θα πραγματοποιούσαν τις υποσχέσεις των μελών της Αντάντ.
Σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα μετά τα γεγονότα αυτά, τα σύνορα εντός της Μέσης Ανατολής και των όμορων αυτής περιοχών (Λιβύη, Τυνησία, Αφγανιστάν,Κουρδιστάν, Αρμενία, Ινδία), παραμένουν ρευστά, σημάδι πως ο προ αιώνος διαχωρισμός των κρατών δεν έγινε με βάση τις ανάγκες των αυτόχθονων λαών, αλλά με βάση τα συμφέροντα των εγγυητριών δυνάμεων.
Γίνεται εκτενής αναφορά σε κάθε κράτος της ευρύτερης περιοχής, στις συνθήκες που το δημιούργησαν και σε αυτές που οδήγησαν στην κατάρρευση του (π.χ. κράτος του Πόντου ή της Αρμενίας). Βέβαια, δεν λείπει και μια αναφορά και στην Ελλάδα, με καταγραφή των γεγονότων που επηρέασαν την ζωή των Ελλήνων της Μ. Ασίας, του Πόντου, της Θράκης, της Κύπρου.
Αν κάτι μένει ως συμπέρασμα μετά την ανάγνωση του βιβλίου, αυτό είναι σίγουρα η ύπαρξη και δράση των ιμπεριαλιστικών σφαιρών επιρροής στη Μέση Ανατολή και τον κόσμο γενικότερα, τακτική που παρέμεινε ως το μέσο της διακυβέρνησης του κόσμου. Και αν κάποιοι θεωρούν πως τα γεγονότα αυτά συνέβησαν κάτω από συγκυρίες μιας εποχής που σήμερα δεν απαντώνται, αρκεί μια διεξοδική «ανάγνωση» των συμβάντων που ταλανίζουν σήμερα τη Μέση Ανατολή – και τον κόσμο γενικότερα: γεγονότα που περιμένουν μια λύση που θα έχει ως αφετηρία την ικανοποίηση των αναγκών των κατά τόπων λαών και όχι των συμφερόντων των ισχυρών του κόσμου τούτου…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου